Etleva Skonja

Mungesa e ish-kryeministrit Sali Berisha në seancën e fundit për çështjen “Partizani” ka ngritur pyetje mbi ecurinë e procesit dhe qasjen e tij ndaj drejtësisë.

Në deklaratën publike, Berisha sqaroi se ndodhej në një udhëtim dhe se nuk kishte marrë njoftim zyrtar për seancën. Ai i referohet avokatëve si vendimmarrës, një strategji e zakonshme në raste kur të pandehurit synojnë të shmangin përballjen direkte me gjykatën, por pa u konsideruar në shkelje formale të procedurës.

Dosja “Partizani”

Kjo çështje lidhet me dyshime për përfitime të paligjshme të pronave në Tiranë, konkretisht në zonën ku ndodhej ish-kompleksi sportiv “Partizani”.

Sipas SPAK, janë kryer transaksione fiktive dhe abuzime me dokumente, ku Berisha dhe persona të lidhur me të dyshohen për ndërhyrje direkte në favorizimin e familjarëve.

Mungesa në seancë, çështje njoftimi apo lëvizje politike?

Berisha theksoi se nuk kishte marrë një shkresë zyrtare, ndonëse ishte në dijeni nga media për shtyrjen e seancës për në 21 korrik.

Ky argument nuk përbën mosnjohje të procesit, por ngre çështje mbi formalitetin procedurial – një element që mund të përdoret nga mbrojtja për të justifikuar mungesat apo për të fituar kohë.

Roli i avokatëve, shmangie e përballjes personale?

Duke deklaruar se “avokatët e mi përcaktojnë gjithçka”, Berisha delegon përgjegjësinë dhe ruan një distancë taktike nga procesi, një lëvizje që e vendos atë në pozicion të kujdesshëm politik: i pranishëm në publik për të artikuluar qëndrimin e tij, por i tërhequr ligjërisht për të shmangur përplasjen direkte me drejtësinë.

Rasti “Partizani” mbetet një prej proceseve më simbolike që ndjek SPAK ndaj figurave të larta politike. Mungesa e Berishës në këtë seancë e shton edhe më shumë përplasjen midis perceptimit politik dhe hetimit ligjor. Nëse mbrojtja vijon me strategji proceduraliste, atëherë procesi rrezikon të zgjasë më tej, duke i dhënë kohë Berishës të mbajë narrativën e tij publike si “i persekutuar politik”.