Dorëheqja e Liburn Aliut nga posti i Ministrit të Mjedisit, Planifikimit Hapësinor dhe Infrastrukturës në Kosovë më 27 gusht 2025 u prezantua fillimisht si një reagim ndaj zgjedhjes së Dimal Bashës si kryetar i Kuvendit të Kosovës. Në një postim në rrjetet sociale, Aliu theksoi se vendimi i tij lidhej me mosdakordësinë ndaj frymës së institucionit më të lartë të vendit, duke e përshkruar atë si një akt që nuk ishte në “lartësinë e idealit për Republikën”.

“Doreheqja ime vjen pas zgjedhjes së djeshme të kryetarit të Kuvendit. Konsideroj që zgjedhja e djeshme nuk është në frymën e atij ideali për Republikën që ka qenë dhe mbetet arsye angazhimi për mua,” shkruante Aliu.

Megjithatë, analiza e ngjarjeve dhe kohëve të fundit të karrierës së tij tregon një skenar tjetër. Pak javë pas dorëheqjes, Aliu u emërua drejtor i Portit të Durrësit në Shqipëri, një post me peshë të madhe strategjike dhe financiare. Ky emërim që u bë publik sot, ngre dyshime mbi sinqeritetin e deklaruar publik të dorëheqjes.

Burime të afërta me procesin politik bëjnë me dije se Aliu kishte rënë dakord më parë për këtë post në Shqipëri, dhe dorëheqja në Kosovë shërbeu si një justifikim formal dhe publik për të shmangur kritikat dhe interpretime të tjera.

Me fjalë të tjera, ajo që u prezantua si një akt princip dhe protestë ndaj zgjedhjes së Dimal Bashës, mund të ketë qenë një strategji për të legjitimuar kalimin drejt një detyre më të lartë dhe më të rëndësishme në Shqipëri.

Kohëzgjatja mes dorëheqjes dhe emërimit në Portin e Durrësit duket shumë e shkurtër për të qenë rastësore.

Përveç kësaj, pozicioni i Drejtorit të Portit të Durrësit është një nga postet më strategjike në rajon, duke përfshirë ndikim të madh mbi ekonominë dhe transportin detar.

Ky skenar tregon se dorëheqjet politike shpesh mund të përdoren si fasadë për manovra karrieristike, ndërsa motivet reale qëndrojnë pas skenave të politikës dhe marrëveshjeve mes qeverive.