Fryma e Krishtlindjeve as nuk e shpërqendron dhe as nuk e zbut. Humbja e mbështetjes në vend nuk e inkurajon atë të jetë më i kujdesshëm: Donald Trump po ecën përpara, edhe gjatë këtyre festave, me axhendën e tij “Amerika e Para”, e cila gjithnjë e më shumë ka një ndjesi “Trump i Pari”: nga largimi i dhjetëra ambasadorëve të karrierës në të gjithë botën, për t’u zëvendësuar me mbështetësit e tij më besnikë sipas planit “Projekti 2025” për një marrje të gjerë të pushtetit, deri te thirrja e emergjencave pak a shumë imagjinative të sigurisë kombëtare për të imponuar veprime shumë të diskutueshme.
Më e fundit: bllokimi i pesë parqeve të mëdha eolike që janë në ndërtim e sipër në det të hapur përgjatë bregdetit të Atlantikut, si dhe kundërshtimi ndaj kërkesës për të ndaluar ndërtimin e sallës gjigante të vallëzimit në Shtëpinë e Bardhë, të porositur nga Trump, në pritje të verifikimit të përputhshmërisë arkitektonike dhe respektit për trashëgiminë historike të kryeqytetit.
Por avokatët e presidentit po kërkojnë gjithashtu një dorë të lirë për sallën e vallëzimit , duke përmendur shqetësime për sigurinë kombëtare. Ata po përmendin gjithashtu pretendime për t’u mohuar punonjësve publikë të drejtën për negociata sindikale në fushat që lidhen me çështjet e sigurisë.
Dhe pastaj, pas një heshtjeje të gjatë që dukej se pranonte në mënyrë implicite se ai kishte shkuar shumë larg në përpjekjen për të aneksuar territorin e një vendi tjetër, një aleat i SHBA-së në NATO, pretendimet e Trumpit mbi Groenlandën u rikthyen: ai emëroi Guvernatorin e Luizianës, Jeff Landry, si të Dërguar Special të SHBA-së në ishullin e madh danez. Ky veprim u konsiderua i papranueshëm nga qeveria në Kopenhagen , e cila thirri ambasadorin e SHBA-së për të paraqitur një protestë zyrtare, duke përmendur të gjitha ligjet ndërkombëtare që Uashingtoni rrezikon të shkelë.
Arktiku dhe Flota e Artë
Këto janë argumente të injoruara nga Trump, i cili vazhdon: ” Duhet ta kemi Groenlandën: na duhet për të mbrojtur kombin tonë.” Siguria kombëtare përsëri. Presidenti e trajtoi këtë në një fjalim mbi flotën ushtarake që mund të konsiderohet shprehja thelbësore e filozofisë së tij “Trump i Pari”. Flota e Marinës Amerikane po plaket. Rinovimi i saj është i ngadaltë, jo aq shumë për shkak të mungesës së fondeve sesa për shkak të projekteve me të meta që u tërhoqën më vonë, disponueshmërisë së pamjaftueshme të kantiereve detare dhe mungesës së personelit të specializuar të aftë për të ndërtuar anije ushtarake.
Donald ka hedhur poshtë këtë situatë komplekse duke njoftuar se përkrah flotës gri të Marinës Amerikane do të jetë një flotë e artë (obsesioni i zakonshëm, madje edhe flota e artë), e cila do të ketë anijet luftarake më të fuqishme që kanë lundruar ndonjëherë në det, përfshirë ato të armatosura me armë bërthamore.
Kjo klasë e re anijesh gjigante do të quhet – e merrni me mend? – klasa Trump. Këto anije janë ende duke u projektuar dhe nuk ka asnjë kantier detar të aftë t’i ndërtojë ato, por sipas presidentit, e para do të hyjë në shërbim pas dy vjetësh e gjysmë. E paimagjinueshme: vetëm projektimi kërkon vite. Dhe përveç kësaj, konfliktet moderne në det nuk kërkojnë anije luftarake , por anije më të vogla dhe më të shkathëta, ndërsa armët bërthamore janë rezervuar për nëndetëset për dekada për një arsye: nëndetëset janë një pengesë e besueshme me aftësinë e tyre për të lëshuar raketa kundër territorit armik afër brigjeve të tyre, ndërsa përdorimi i armës bërthamore të një anijeje luftarake për të goditur një anije tjetër nuk ka kuptim në aspektin e doktrinës strategjike.
“Flota e Artë nuk i shërben Amerikës, por shërben vetëm për të kënaqur egon dhe shijen estetike të Trump , i cili dëshiron vetëm anije që duken bukur”, shkroi shkurt admirali në pension Mark Montgomery në Wall Street Journal . Në fakt, Trump madje ka thënë se do të marrë pjesë personalisht në projektimin e klasës së re të anijeve “sepse jam një person me një ndjenjë të shkëlqyer estetike”.
Sipas ekspertëve, maksimumi që Marina mund të bëjë në më pak se tre vjet është të marrë dy nga anijet më të mëdha që janë aktualisht në shërbim, klasi Burke, të pajisë disa raketa të tjera , të vendosë emrin e Trump në trupat e tyre dhe t’i lyejë ato përsëri, ndoshta me ar.
Spastrim diplomatik
Më pak folkloristik, por më serioz për sa i përket pasojave të mundshme gjeopolitike, është “spastrimi” i ambasadorëve . Presidentët zëvendësojnë diplomatët jo-karrierë të emëruar nga paraardhësit e tyre për të shpërblyer një aleat politik ose donator fushate. Trump e ka bërë tashmë këtë, por tani po shkon më tej: tridhjetë ambasadorë në vende si Nigeria, Egjipti, Algjeria, Sllovakia, Mali i Zi, Kongo dhe Senegali do të duhet të lënë postet e tyre deri në mesin e janarit .
Një president që i pëlqen të mburret me veprimet e tij, madje edhe më i pamaturit, këtë herë e bëri të gjithën në heshtje. Ishte shoqata diplomatike që ngriti alarmin. Ndërsa Kina dhe Rusia janë në ofensivë, përfshirë ato diplomatike, në të gjithë Jugun Global, Amerika, e cila tashmë ka dhjetëra ambasada pa ambasadorë, po krijon boshllëqe edhe më të mëdha politike. Do t’i mbushë ato me zyrtarë të rinj Trumpianë, të cilëve u mungon përvoja e gjerë e fituar nga ambasadorët e karrierës.
