Erion Skendaj
Fshati Hajdaraj i cili ndodhet mbi Lushnjë është i mbushur me plantacione pafund ullinjsh, ndërsa është i pasur në prodhimtari, por nuk ka gjërat më bazike, rrugë dhe ujë, ndërsa shtyllat e korrentit janë gati sa të bien.
Emisioni “Fol” u ndal në këtë fshat, ku makinat rrezikojnë të batohen për shkak të rrugës së keqe, në të cilën nuk është ndërhyrë në 34 vite demokraci.
Njëri nga banorët shprehet se protestojnë pasi nuk kanë rrugë dhe ka 34 vite që i gënjejnë.
Që kur ka ardhur e majta në pushtet, nuk kanë hedhur sikur një kamion çakëll, janë rreth 300-400 banorë.
As do të dijë njeri për nevojat shëndetësore dhe arsimore. Dhe për në varreza i sjellim në krahë se nuk ka rrugë.
Edhe kur shkojmë te kryetarja e bashkisë na thonë do ua bëjmë, por se dimë ku. Taksat ky fshat i paguan 100%.
Agronom në bashki kanë, por vetëm marrin rrogën. Premtimi është se rruga do shtrohet deri te shkolla.
Po ne të tjerët ku jetojnë, pse mos të vijë rruga deri në fund të fshatit. Na kanë thënë se 900 metër vetëm do shtrohet, ndërsa mbetet 1 kilometër.
Ne jemi ballkoni i qytetit. Kryeministri bën batuta, por as nuk e ka idenë se çfarë është fshati.
Fëmija e bën gjysmën e rrugës në këmbë deri te asfalti. Fshati ka pasur 700 banorë, kanë mbetur gjysma.
Ujë kemi, por uji që vjen nuk pihet. Është me ngjyrë, të djegin sytë kur lahesh. Vit për vit do ndërrosh pajisjet e banjës.
Tubat i kanë nxjerrë aty ku kalojnë ujërat e zeza. Inxhinieri i bashkisë thotë uji pihet, i thashë “hajde pije ti”.
Edhe për tu larë ai ujë është me rrezik. Po të bëhen analizat, ujësjellësi mbyllet.
Monizmi i hapte rrugët të hynte zjarrfikësja, sot nuk kalon dot zetori. Dritat, shtyllat, njëra ka ikur majtas, tjetra ka ikur djathtas.
Janë varur tullat nëpër tela që të mos bashkohen. 3.5 kilometër jemi larg qendrës së qytetit të Lushnjës.
Ajo copë e shtruar, është shtruar në zgjedhjet e 2017-ës. Edhe ujin disa familje nuk e marrin plotësisht.
Sepse u bë puseta në tokë, jo në pikën më të lartë. Është e pamundur të hysh në bashkinë Lushnjë.
Bashkia është e fryrë nga administrata, por asnjëri nuk e di se çfarë bëjnë. Fry administratën e bashkisë dhe nga ana tjetër nuk kemi fonde.
Në Lushnjë për 1 kilometër ke një punëtor që pastron dhe një tjetër që punon dhe në letra janë dhe dy të tjerë që rrinë te shtëpia.
Kemi vetëm një kosh plehrash që është 2 km larg. Përgjegjësi i firmës tha që makina ime nuk hyn andej, po doni sillini këtu.
Plehrat fshati i hedh në kanal. Plehrat dhe farat po falimentojnë bujqësinë.
Janë marrë apostafat që populli të dështojë dhe lirohen tokat. Nuk del prodhimi i duhur.
Ndërkohë që një 28-vjeçar i cili banon në fshatin Hajdaraj, shprehet se do e lërë bujqësinë dhe do largohet.
Arsyeja është rruga, uji, na iku dhe mosha, nuse nuk të vjen në fshat.
Se do bëhesh familjar, do ndjekësh fëmijët në shkollë dhe nuk i ndjek dot.
Kjo është arsyeja që po shpopullon fshatin.
Edhe një i ri 25-vjeçar shprehet se do të largohet nga fshati.
Dua të largohem nga vendi për arsye të shumta, si fillim për arsye të rrugës.
Që të shkojë në punë duhet të nisem në orën 05.00. Merrem me ndërtim. Unë nuk e blej dot një apartament në Lushnjë.
Ka vajtur metri 700-800 euro në Lushnjë. Shtëpi nuk krijoj dot se këtu nik vjen nusja.
Kjo po më çon jashtë shtetit. Dua të iki në Gjermani dhe unë.
Një tjetër banor thotë se qëllimi i kësaj qeverie është të shpopullojë Shqipërinë.
Të vijë Kryeministri të kalojë në rrugën tonë, të gjitha këto e bëjnë jetën. Kryeministri të vërë dorën në fshat te këta fermerë. Dhe prodhimet nuk i shesim dot.
Presim lekë nga jashtë që të ushqehemi. Rama e ka bërë ndër mend të na sjellë irakenët.
Po nuk ikën të vjetrit si Saliu, Rama, Meta dhe të vijnë të rinjtë, nuk ka shpresë. Këtu nuk ka ligj, ka Maliq.
Kryebashkiaku Fatos Tushe na e premtoi rrugën, por përfundoi në burg. Ajo që u premtua e para, mbeti pa shtruar.
Këtu te ne të mos sjellë fletë votimi fare, se ne nuk kemi për të votuar më. 2024 dhe ne nuk kemi akoma rrugë.
Brenda 2024 kryebashkiakja na premtoi se rruga do fillojë. Që kur u bë reforma territoriale mbaroi fshati.
